یکی از مهم ترین موضوعاتی که بر دوام زندگی مشترک تاثیر می گذارد, «فرهنگ» است.
افرادی که از فرهنگی مشابه, شریک زندگی خود را انتخاب می کنند, با بسیاری از مشکلات روبه رو نمی شوندو احتمال ساختن چارچوبی مستحکم در زندگی مشترک, در میان آنها بیشتر است. نمی دانم شما و همسرتان در کدام یک از این عوامل وضعیتی مشابه دارید و در کدام یک متفاوت هستید, اما اگر می خواهید نسبت به انتخاب تان مطمئن شوید, بهتر است همه معیارها را روی کاغذ فهرست کنید و با در نظر گرفتن معدل امتیاز این انتخاب, نسبت به آن قضاوت کنید؛ به این ترتیب عواملی را که به آن اشاره شد, فهرست کرده و به آن نمره بدهید. اگر این رابطه در معدل گیری شما نمره ای بین 15 تا 16 را کسب کرد, می توانید با اطمینان بیشتری برای ادامه دادن آن قدم بردارید. در غیر این صورت, پیش از ادامه دادن این رابطه باید آن را با دقت بیشتری بررسی کنید و با همکاری خود و همسرتان و کمک گرفتن از مشاور, از خطرها و فرصت های پیش رویتان آگاه شوید.
بزرگ تر بودن مشکل اصلی نیست
عامل تاثیرگذار دیگر, سن و اختلاف سنی است. روان شناسان معتقدند اختلاف سنی 5 تا 7 سال در شرایطی که مرد از زن بزرگ تر باشد, مورد تایدد است. از سوی دیگر, نزدیک بودن سن دو طرف به یکدیگر و یا بزرگ تر بودن خانم, در بسیاری از خرده فرهنگ های جامعه ما پذیرفته شده نیست. اما اگر بخواهیم نگاهی منطقی به این موضوع داشته باشیم, نزدیک بودن سن و یا تفاوت سنی یک یا دو سال آن قدر تاثیرگذار نیست که بتواند به یک مشکل جدی برای رابطه دو نفر تبدیل شود. البته نمی توان این الگو را در همه روابط درست دانست, چون اهمیت سن عقلی از سن شناسنامه ای بیشتر است. کم نیستند پسرهایی که در 19 سالگی, استقلال فکری و شخصیتی یک پسر 15 ساله را دارند و دخترانی که در 21 سالگی به اندازه دختری 30 ساله آگاهی و منطق دارند. پس به جای نگاه کردن به سن طرف مقابل خود, به رشد فکری و شخصیتی او توجه کنید و ببینید تا چه اندازه مستقل است و توان ساختن و اداره زندگی مشترک را دارد.
سن او, کم است
نکته ای که در مورد ازدواج شما قابل تامل است, اختلاف سنی تان با همسرتان نیست, بلکه سن شریک زندگی تان است. نمی خواهیم حکم کلی صادر کنیم و 19 سالگی را سنی نامناسب برای ازدواج پسرها بدانیم. اما با توجه به شرایط جامعه ما, پسرها در این سن هنوز تحصیلات شان را کامل نکرده اند, به سربازی نرفته اند, شغل ثابتی را انتخاب نکرده اند و از نظر مالی و حتی تصمیم گیری, هنوز به خانواده خود وابسته اند. پس برای تشکیل خانواده, بلوغ جسمانی را در نظر نگیرید. به این موضوع توجه کنید که همسر شما تا چه اندازه مراحل رشد را طی کرده, تا چه حد مستقل است و آیا توان اداره زندگی مشترک را دارد یا خیر؟ شاید او با دیگر پسرهای هم سالش متفاوت باشد و قضاوت ما در مورد کم سن و سالی او نادرست باشد. اما اگر چنین نیست و او هنوز مردی مستقل, با تجربه و توانمند نیست, کار برای شما و او دشوارتر می شود. از یاد نبرید که برای قضاوت در مورد رابطه تان, نیازی به پیروی از الگوهایی که اطرافیان تان در زندگی شما پیاده کرده اند ندارید. شما باید با توجه به انتظارات و روحیات خودتان بفهمید که به دنبال چه رابطه و چه همسری هستید و بعد در مورد نامزدتان قضاوت کنید.
نگذارید به جای شما تصمیم بگیرند
نمی گوییم برای انتخاب همسر آینده, به حرف های هیچ کس جز خودتان توجه نکنید. شما می توانید از نظرهای دیگران پند بگیرید و با کمک تجربه های آنها خطر شکست عاطفی را از خود دورتر کنید. اما درس گرفتن از دیگران, به معنای تعیین کننده بودن تصمیم آنها برای ازدواج شما نیست. به توصیه های والدینتان توجه کنید و به آنها فکر کنید اما تنها براساس نظر آنها تصمیم نگیرید. هرکسی سلیقه و دیدگاه خود را برای زندگی مشترک دارد و براساس تجربه های زندگی خود به این دیدگاه رسیده است. درحالی که زندگی مشترک شما قرار نیست کاملا و بدون قید و شرط از الگوی زندگی والدین تان پیروی کند. از طرف دیگر, شکی نیست که آنها صلاح شما را می خواهند, اما در صورت بروز مشکلات احتمالی, خود شما مسوول اسن انتخاب هستید و در صورت شکست خوردن این شما هستید که بیشترین ضربه را می خورید. پس به اعضای خانواده تان اجازه دهید شما را راهنمایی کنند و برای تصمیم گیری, تجربه ها هایشان را در اختیار شما قرار دهند, اما هرگز اجازه ندهید در این موضوع مهم کسی برای شما تصمیم بگیرد. چراکه در بسیاری موارد معیار والدین برای زندگی مشترک, با معیار فرزندشان کاملا متفاوت است و این شما هستید که قرار است یک عمر با انتخاب تان زیر یک سقف زندگی کنید, نه والدین تان. شما شخصیتی متفاوت از والدین تان دارید, به شیوه ای متفاوت و در زمانی دیگر زندگی کرده اید و نمی توان انتظار داشت هنگام تصمیم گیری, معیارهای تان با آنها یکسان باشد. در موضوع مهم ازدواج نمی توانید به خاطر رودربایستی با دیگران و یا ترس از قضاوت شان از خواسته و تمایل آنها پیروی کنید.
برای خوشبختی برنامه بریزید
فیلم روز واقعه خاطرتان است؟ جایی که مرد از سر سفره عقد بلند می شود و سراغ پیرمرد می رود. پیرمرد به او اسب سیاهی را هدیه می کند و می گوید عشق مبدا حرکت است نه مقصد. چالش های رابطه شما با ازدواج کردن شروع می شوند. نمی توانیم لزوم وجود عشق قبل از ازدواج را رد کنیم. شکی نیست که وجود اندازه ای از محبت, علاقه و شناخت قبل از ازدواج ضروری است. شما باید برنامه هایی برای بعد از ازدواج هم داشته باشید. به دست آوردن سخت است اما حفظ آنچه به دست آورده اید دشوارتر است و به برنامه ریزی و آگاهی دو طرف نیاز دارد. اگر این آگاهی و برنامه ریزی وجود نداشته باشد, حتی در صورت وجود عشق قبل از ازدواج رابطه پایدار نمی ماند. اما این به معنای رد اهمیت علاقه قبل از ازدواج نیست. برای آنکه به این رابطه وارد شوید و انگیزه تلاش برای حفظ آن را داشته باشید, وجود اندازه ای از جذابیت و علاقه ضروری است. اما این آغاز راه است. بعد از آنکه رابطه شما براساس این احساس شکل گرفت, باید با برنامه ریزی درست و افزایش آگاهی, دوام آن را تضمین کنید. نمی توانید بدون آنکه دنیای زندگی مشترک را بشناسید و برنامه ریزی داشته باشید به آن پا بگذارید.
همشهری